button-muziek

button-link

Elk jaar .....

Elk jaar, als de Sint in het land is aangekomen en hier en daar al kerstbomen in de verkoop staan, word ik gegrepen door een soort drang om na te denken hoe het gesteld is met onze wereld, zo tegen het einde van het jaar. Niet zo zeer een persoonlijk onderzoek maar een vraag wat wij mensen samen mee maken en wat de gevolgen zouden kunnen zijn bij ons falen en tekortschieten.

Natuurlijk komt er veel naars op ons af waar wij mensen niets of nauwelijks iets aan kunnen doen. De Corona-perikelen met de gevolgen die het voor velen heeft; wateroverlast in delen van de wereld; honger in arme landen, om maar een paar voorbeelden te noemen. Maar je hoeft maar naar een journaal te kijken of een blik in de krant te werpen en je komt tot de slotsom dat er ook heel veel leed is  dat door mensen veroorzaakt wordt en is.

En elk jaar in deze tijd vergelijk ik de wereld waarin wij leven met de Doos van Pandora: het openen van die doos verraad een inhoud van het meest vreselijke, wat je als mens maar kunt bedenken, en al het vuil en alle ellende zal er eerst uit moeten, om dan te stuiten op de hoop, want dat is het onderste gedeelte van die doos.

Christenen zien die hoop belichaamd in het Kind van Bethlehem. En dat maakt het Kerstfeest tot een toppunt van hoop, ook al “komen wij met duizenden mee gelopen en zullen we lang in de rij moeten staan”, aldus Anton van Duinkerken, “maar de staldeur is nog open.....”

En – of je gelovig bent of niet – mensen sluiten het jaar af met “een goed uiteinde” en beginnen het nieuwe jaar met elkaar het beste toe te wensen. Een groter uitdrukking van die hoop is er, lijkt mij, niet.

           Chris van Gool